Frank Halmans
Halmans maakt van alledaagse beelden iets uitzonderlijks. Wat op het eerste gezicht huiselijk en herkenbaar aandoet, blijkt in tweede instantie niet functioneel en eigenaardig. Hij maakt gebruik van alledaagse voorwerpen die hij vindt, zelf maakt of op rommelmarkten koopt en vervormt deze voorwerpen tot ze een andere betekenis hebben.
Veel van zijn werk gaat over huizen en bewonen, maar door uit te rekken, te verkleinen en aan te passen, worden ruimtes en meubels onbruikbaar. Van alle slaapkamers uit de huizen waar hij tot nu toe woonde, maakt hij een stapeling in De slaapkamers waarin ik nog steeds wakker word (1996 - heden). Zo krijgen zijn herinneringen vorm en neemt hij de kijker mee in zijn verleden dat aan deze intieme ruimtes is verbonden.
Waar zijn huizen onbewoonbaar zijn gemaakt, worden andere objecten juist verrassend bewoonbaar. Huisraad mengt zich met elkaar tot iets nieuws: een stofzuiger is plots een flatgebouw geworden.
Al zijn werk is met groot vakmanschap gemaakt en zet ons voortdurend op het verkeerde been.